"Η κατάσταση των πολιορκημένων στο κάστρο στο Χλεμούτσι[1] ήταν τραγική. Τα τρόφιμα τους είχαν σωθεί, μια σφαίρα όπλου που καρφώθηκε στη δεξαμενή τους στέρησε και την τελευταία ελπίδα˙ το νερό. Όλα όμως τα υπέμεναν αδιαμαρτύρητα, πέθαιναν από την πείνα, αλλά δεν παραδίνονταν.
Δίπλα στη μεγάλη πύλη του κάστρου μια κοπέλα, καθισμένη οκλαδόν κάτω απ’ τον καυτό ήλιο, κοιτούσε θλιβερά το τετράχρονο βρέφος στα γόνατά της, τη μόνη παρηγοριά που της άφησε ο άντρας της, που σκοτώθηκε στις επάλξεις[2] του κάστρου σε μια από τις εφόδους των Αράβων, που την απέκρουσαν γενναία οι πολιορκημένοι.
- Μάνα, κάηκα… νεράκι!, είπε ξαφνικά το παιδί, τρεμοπαίζοντας τα χείλη και τη γλώσσα του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου