....Η γειτονιά μας ήταν ένας μικρός παράδεισος γεμάτος βασιλικά και βουκαμβίλιες, χρυσάνθεμα και γιασεμιά, γαρύφαλα και μενεξέδες. Όλα τα σπίτι έλαμπαν από πάστρα. Οι μικρές αυλές μας μύριζαν ασβέστη και έλαμπαν σαν το χιόνι στον ήλιο.
Όλα στη γειτονιά ήταν καλά, εκτός από ένα μοναχικό μισογκρεμισμένο σπίτι εκεί στην άκρη της ρεματιάς , εκεί που έμενε ο Στάλιν , έτσι τον λέγανε, δεν είχε όνομα, κάποιοι τον αποκαλούσαν κόκκινο, κάποιο λέγανε πως ήταν μίασμα, αλλά όσες φορές και αν είχα ρωτήσει κανείς δεν μου έλεγε ούτε τι ήταν αυτό το μίασμα ούτε τι ήταν ο κόκκινος. Έτσι μαζί με τη Σουζάνα και τον Γιάννη θεωρήσαμε πως μάλλον το Στάλιν ήταν το όνομα του, Κόκκινος το επώνυμο του ...και το μίασμα σίγουρα το παρατσούκλι του, όλοι είχαμε ένα παρατσούκλι ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου