..Την άλλη… τη φωτογραφία με τη Μαρία μου δεν την έβγαλα. Αυτή ήταν μόνο για μένα, ήταν η μισή μου καρδιά που είχε μείνει πίσω στο χωριό μου.
Πως να ζήσεις με μισή καρδιά, πως να πολεμήσεις σε ένα πόλεμο που δεν κατανοείς.
Έξω ακούγονταν κρότοι και εκρήξεις, η μάχη ήταν σε εξέλιξη. Αν είχαμε μείνει και οι δύο εκεί, στη μάχη, ο ένας ίσως να είχε σκοτώσει τον άλλο, και δύο οικογένειες θα βυθίζονταν στη θλίψη. Η ζωή θα πήγαινε παρακάτω χωρίς εμάς.
Θα είμαστε ήρωες σε μια ηρωική πράξη που οδηγηθήκαμε χωρίς επιλογή...
Ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα για πολύ σκέψη και προβληματισμό. Κατακριτέα η λιποταξία αλλά μακάρι να ήταν ο κόσμος μας πιο ήμερος και με λογικά και συνάμα ανθρώπινα «πρέπει».
ΑπάντησηΔιαγραφή