"Τύπος ηρωικός; Δεν έμοιαζε. Ο μόνος του ηρωισμός ήταν ότι κατάφερνε να ζει χωρίς να κλέβει, και να ελπίζει χωρίς να φώσκει ελπίδες πουθενά. Φιλότιμος. Τίμιος. Αγαπούσε την Ελλάδα, το μπαρμπέρικο του και τις όπερες. Μισούσε το πλιγούρι, τους Γερμανούς και την σιωπή. Πολύ συχνά χαριτωμένος. Όταν έβλεπε Γερμανό ή Ιταλό στο δρόμο έβαζε προνοητικά το χέρι του στην τσέπη, άνοιγε την παλάμη του και μούντζωνε.
'Ενας κοντούλης ήταν.
Κεφάλι στρογγυλό με φαλακρίτσα, και μία χωρίστρα με τριάμισι μαλλιά. Γαβρήλος ο κουρέας. Έκρυβε λοιπόν, έναν Εγγλέζο και κρατούσε το πράγμα τόσο μυστικό ώστε το ήξερε κόσμος και ντουνιάς.
- Γαβρήλο δεν φοβάσαι;
- Τι να φοβηθώ;
- Αν το μάθουν; Αν σε πιάσουν;
- Ας το μάθουν. 'Ολος ο κόσμος κρύβει Εγγλέζους. Ποιον θα πρωτοπιάσουν; Ήλθαν και πολέμησαν στην πατρίδα μας οι άνθρωποι. Να τους αφήσουμε στο έλεος του θεού; Στο κάτω-κάτω μιά ζωή είναι αυτή!..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου