"Αχ! Καλλιόπη μου,
Πόσο θάθελα να γυρίσω πίσω τον χρόνο, σ' εκείνο το πρωί, θυμάσαι, που με περίμενες στο δασάκι κι εγώ δεν ήρθα. Νάξερες όλα αυτά τα χρόνια πόσο βαριά το κουβαλώ αυτό μέσα μου. Άραγε, άμα μάθεις τον λόγο θα με συγχωρέσεις; Ποιος ξέρει; Ίσως ναι, ίσως πάλι όχι. Θα το προσπαθήσω...."
Τρυφερό και νοσταλγικό... Όμορφη εικόνα!
ΑπάντησηΔιαγραφή