Πέρασε ήσυχα η εβδομάδα. Η ψιψίνα σαν να κατάλαβε τη φοβέρα και τη συμβουλή, φυλάχθηκε να μην ξανακάνει «τα ίδια». Την Κυριακήν όμως την αυγή, μόλις σηκώθηκε ο παπα-Ζήσιμος κι έκανε την τουαλέτα του και την πρώτη του προσευχή στην καμαρούλα του, κάποιος του χτύπησε την πόρτα με χέρι βιαστικό και φοβισμένο. Τίποτα καλό δεν προμηνούσε αυτό το κτύπημα! O παπάς το φοβήθηκε αμέσως.«Ποιος είναι;», ρώτησε.«Εγώ, ο Χρήστος!», αποκρίθηκε η φωνή του κλαμπανάρου.«Έμπα μέσα… Τι είναι, παιδί μου;»O Χρήστος ο κλαμπανάρος μπήκε στην καμαρούλα χλωμός:«Πάλε τα ίδια, παπά μου!»«Ε;»«Η γάτα, πανάθεμά τη!…»«Ω, συμφορά μου!… Στο ίδιο μέρος;»«Όχι, στην Αγία Πρόθεση…»«Ω, μεγάλη συμφορά!… Ω, μεγάλη αμαρτία!… Ω, κατάρα!… ω, Θε μου και συχώρεσέ με!… ω!…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου