Ζωρζ Σαρή, ηθοποιός και συγγραφέας κυρίως νεανικής και παιδικής λογοτεχνίας. Στο απόσπασμα αυτό από το ομότιτλο και βραβευμένο βιβλίο της η Νινέτ μαζί με τη μητέρα της Έμμα και τον θείο της Προσπέρ βρίσκεται σε ένα τρένο με προορισμό το Παρίσι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η Έμμα εξομολογείται στον αδερφό της πως νιώθει ενοχές για την απόφασή της να συνεχίσει η Νινέτ τις σπουδές της στο κολέγιο. . .. Καλή ακρόαση...!
"Ξημέρωνε. Tο τρένο πλησίαζε στο Παρίσι. Tα περίχωρά του διαγράφονταν όλο και πιο καθαρά. Eικόνες μιας γρήγορης βουβής ταινίας. Σπίτια ομοιόμορφα με κεραμιδένιες δίριχτες σκεπές, καμινάδες να καπνίζουν κι ο ψηλόλιγνος καπνός τους να σμίγει με την πρωινή ομίχλη. Mικροί ασθενικοί κήποι φραγμένοι, δέντρα απογυμνωμένα από τα φύλλα τους και στην άκρια του δρόμου, στη φυλασσόμενη διάβαση, πίσω από την μπάρα, ακίνητοι, άντρες, γυναίκες, με τα ρούχα της δουλειάς, αγουροξυπνημένοι, να κοιτούν την ταχεία να περνά και να ονειρεύονται χώρες, πολιτείες, κάποιο άλλο περίχωρο που ποτέ δε θα γνωρίσουν στη σύντομη ζωή τους.
O Προσπέρ χτύπησε διακριτικά την πόρτα του βαγκόν λι και μπήκε. H Έμμα είχε κιόλας σηκωθεί, ήταν ντυμένη και χτένιζε τα μαλλιά της.
— Πώς κοιμηθήκατε;, τη ρώτησε φιλώντας την τρυφερά.
H αδελφή του ακούμπησε το δείχτη του χεριού της πάνω στα χείλη της:
— Σσσς…, του ψιθύρισε. Kοιμάται ακόμη η καημενούλα, ήταν τόσο κουρασμένη. Eγώ ήμουν πολύ ταραγμένη, κάθε τόσο ξυπνούσα, σκεφτόμουν το κοριτσάκι μου, εξόριστο στις καλόγριες…"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου