“Χάνονται οι φίλοι, άλλος παντρεύεται, άλλος κρεμιέται,άλλος σαλτάρει. Έχει να τον δεις καιρό και, ξαφνικά, τον βλέπεις να περνάει δίπλα σου και να κάνει διάφορα νοήματα. Γυρίζει πίσω, λες “μα, καλά, δεν με είδε;” Τι να δει; Εσένα; Δεν υπάρχεις. Μονάχα τα φαντάσματα που έχει μέσα του υπάρχουν και μονάχα αυτά βλέπει και μ' αυτά μιλάει. Κι όταν τύχει να σου μιλήσει, τα μηνύματά του είναι τόσο μπερδεμένα που μένεις ξεκρέμαστος. Και δεν πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί και αυτό, να τον χάσεις τον άλλο απ' τη μια μέρα στην άλλη και να είναι αδύνατη η επικοινωνία σε τέτοιο βαθμό που τα παρατάς, λες δε γίνεται τίποτα, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Και τι “σωθήτω”, δηλαδή; Σκατά...”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου